13 Redundance and Suppression According toSībawayhi and al-Farrāʾ
In: The IOS Annual Volume 21. “Carrying a Torch to Distant Mountains”Search for other papers by Kees Versteegh in
Current site
Google Scholar
PubMed
Purchase instant access (PDF download and unlimited online access):
Abstract
At the end of the 2nd/8th century, the two most important grammarians of the time were the Kufan al-Farrāʾ (d. 207/822) and the Basran Sībawayhi (d. 177/793?). In al-Farrāʾ’s work the text of the Qurʾān occupied a central place, but in his comments he also touched upon numerous points of grammar. Sībawayhi was primarily interested in the structure of Arabic, but the text of the Qurʾān was one of the primary sources for his analysis. In the present paper I deal with two aspects of the work of both grammarians: their treatment of those elements in the language that do not contribute to the meaning of the text and that can be excluded from the syntactic structure of the sentence, and of those elements that are needed for the correct interpretation and analysis, but that are missing from the text. The key terms in this discussion are ʾiḍmār and ṣila.
תקציר
בסוף המאה ה-8/2 שני המדקדקים החשובים ביותר היו אלפראא׳ הכופי (מת ב-822/207) וסיבויה הבצרי (מת ב-793/177?). בעבודתו של אלפראא׳ הטקסט הקוראני תפס מקום מרכזי, אך פרשנותו נוגעת בענייני דקדוק רבים. לעומתו, סיבויה היה מעוניין בראש ובראשונה במבנה השפה הערבית, אך הטקסט הקוראני היה אחד המקורות המרכזיים לניתוח שלו. במאמרי זה אני עוסק בשני היבטים בכתביהם של המדקדקים הללו: טיפולם ברכיבים בשפה אשר לא תורמים למשמעות הטקסט וניתנים להשמטה מהמבנה התחבירי של המשפט, וברכיבים שנחוצים להבנה נכונה ולניתוח, אך לא מופיעים בטקסט. מונחי מפתח בדיון הזה הם אצ׳מאר וצלה.
المستخلص
أهمّ النّحاة في نهاية القرن الثّاني/الثّامن كان الفرّاء الكوفيّ (ت. 822/207) وسيبويه البصريّ (ت. 793/؟177). احتلّ النّصّ القرآنيّ مكانا مركزيّا في جهود الفرّاء، لكنّ تفسيره تناول قضايا نحويّة عديدة. سيبويه اهتمّ ببنية اللّغة العربيّة قبل كلّ شيء، لكنّ النصّ القرآنيّ كان أحد المصادر الرئيسيّة لتحليله. في المقال الرّاهن أبحث شأنين في كتابي هذين النّحويّين، الأوّل: تناولهما لعناصر اللّغة الّتي لا تضيف شيئا لمعنى النّصّ، والّتي يمكن حذفها من البنية النّحويّة للجملة، والثّاني: تناولهما للعناصر الّتي يُحتاج إليها لفهم الجملة ولتحليلها، لكنّها لا تظهر في النّصّ. المصطلحان المركزيّان في هذا البحث هما (إضمار) و(صلة).