The epigram on Casca and his amica senex (p. 120 FPL4 Bl.), whose author’s name is given by the manuscripts of Varro L. 7.28 as Papinius and by those of Priscian Inst. Gramm. 3.11 as Pomponius or Pompnius, is to be attributed to Pompilius, whom Varro also cites in two other places (L. 7.93; Men. frg. 356 A.). Pompilius is not to be considered a tragedian but a writer of early satura following in the footsteps of Ennius and Pacuvius and paving the way for Lucilius. The evidence for this thesis, which was already stated in the 19th century but has been disregarded in recent times, is collected and vindicated.
Purchase
Buy instant access (PDF download and unlimited online access):
Institutional Login
Log in with Open Athens, Shibboleth, or your institutional credentials
Personal login
Log in with your brill.com account
Astbury, R. 1985. M. Terentii Varronis Saturarum Menippearum fragmenta. Edidit R. A. (Leipzig)
Augustinus, A. 1557. M. Terentii Varronis pars librorum quattuor et viginti de lingua Latina. Ex bibliotheca A. A. (Rom)
Baehrens, E. 1886. Fragmenta Poetarum Romanorum. Collegit et emendavit Aem. B. (Leipzig)
Bardon, H. 1952. La littérature latine inconnue. Tome I: L’époque républicaine (Paris)
Bergk, T. 1851. Zur Kritik des Plautus, Zeitschrift für die Alterthumswissenschaft 9, 215-232. Nachdruck in: Peppmüller, R. (ed.) 1884. Opuscula philologica Bergkiana. Vol. I: Ad Latinas literas spectantia (Halle), 70-89
Blänsdorf, J. 2011. Fragmenta Poetarum Latinorum epicorum et lyricorum praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. Post W. Morel et K. Büchner editionem quartam auctam curavit J. Bl. (Berlin)
Boettner, F. 1880. Index scriptorum qui in septem voluminibus Grammaticorum Latinorum citati sunt, in: Keil (ed.), GL VII, 579-668
Cèbe, J.-P. 1990. Varron, Satires Ménippées. Édition, traduction et commentaire. Bd. 9 (Rom)
Cinato, F. 2015. Priscien glosé. L’Ars grammatica de Priscien vue à travers les gloses carolingiennes (Turnhout)
Columna, H. 1707. Q. Ennii poetae vetustissimi fragmenta quae supersunt ab H. C. conquisita diposita et explicata. Nunc ad editionem Neapolitanam MDXC recusa accurante F. Hesselio (Amsterdam)
Courtney, E. 1984. Fragmenta Poetarum Latinorum, BICS 31, 131-136
Courtney, E. 2003 2. The Fragmentary Latin Poets. Edited with commentary by E. C. (Paperback Edition with addenda) (Oxford)
De Nonno, M. 1977. Le citazioni di Prisciano da autori latini nella testimonianza del Vat. Lat. 3313, RFIC 105, 385-402
Dickey, E. 2000. O egregie grammatice. The Vocative Problems of Latin Words Ending in -ius, CQ 50, 548-562
Ferraro, V. 1988. Casca e la sua “pusa” nell’epigramma di Papinio (FPL, p. 54 Buechn. = p. 42 Mor.), in: Tandoi, V. (ed.) Disiecti membra poetae. Studi di poesia latina in frammenti, vol. III (Foggia), 50-52
Goetz, G., Schöll, F. 1910. M. Terenti Varronis De Lingua Latina quae supersunt. Recensuerunt G. G. et F. Sch. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta (Leipzig)
Havet, L. 1883. Varroniana, RPh 7, 193-196
Hertz, M. 1855. Prisciani grammatici Caesariensis Institutionum Grammaticarum libri XVIII. Ex recensione M. H. Vol. I libros I-XII continens. [= Keil (ed.), GL II] (Leipzig)
Holtz, L. 1975. Le Parisinus Latinus 7530, synthèse cassienne des arts libéraux, StudMed 16, 97-152
Housman, A.E. 1930. M. Manilii Astronomicon liber quintus. Recensuit et enarravit A.E. H. Accedunt addenda libris I, II, III, IV (London)
Kajanto, I. 1965. The Latin Cognomina (Helsinki)
Keil, H. 1855-1880. Grammatici Latini. Vol. I-VII (Leipzig)
Klotz, A. 1953. Scaenicorum Romanorum fragmenta. Vol. I: Tragicorum fragmenta. Adiuvantibus O. Seel et L. Voit edidit A. K. (München)
Lachmann, K. 1850. In T. Lucretii Cari de rerum natura libros commentarius (Berlin)
Lausberg, M. 1982. Das Einzeldistichon. Studien zum antiken Epigramm (München)
Lindsay, W.M. 1903. Nonii Marcelli De Compendiosa Doctrina libros XX Onionsianis copiis usus edidit W.M. L. Vol. I-III. (Leipzig)
Marx, F. 1904. C. Lucilii carminum reliquiae. Recensuit, enarravit F. M. Vol. I: Prolegomena, testimonia, fasti Luciliani, carminum reliquiae, indices (Leipzig)
Mazzacane, R. 2014. Nonio Marcello, De Conpendiosa Doctrina. Edizione critica a cura di P. Gatti, R. M., E. Salvadori. Vol. I. libri I-III a cura di R. M. con la collaborazione di E. Magioncalda, introduzione di P. Gatti (Florenz)
Mommsen, T. 1861. Mamilius Sura, Aemilius Sura, L. Manlius, RhM 16, 282-287
Müller, K.O. 1833. M. Terenti Varronis de lingua Latina librorum quae supersunt. Emendata et annotata a C.O. M. (Leipzig)
Otto, A. 1890. Die Sprichwörter und sprichwörtlichen Redensarten der Römer (Leipzig)
Pascal, C. 1900. Studi sugli scrittori latini. Ennio, Plauto, Cicerone, Livio, Orazio, Tibullo (Turin)
Passalacqua, M. 1978. I codici di Prisciano (Rom)
Pomponius Laetus, I. 1471. Marci Terentii Varronis de lingua Latina libri qui supersunt (Rom)
Popma, A. 1601. M. Terenti Varronis operum quae exstant, nova editio. Edente et recensente A. P. Eiusdem Ausoni in eadem notae et coniectanea (Leiden)
Ribbeck, O. 1855. Comicorum Latinorum praeter Plautum et Terentium reliquiae. Recensuit O. R. (Leipzig)
Ribbeck, O. 1871. Tragicorum Romanorum Fragmenta. Secundis curis recognovit O. R. (Leipzig)
Ribbeck, O. 1897. Tragicorum Romanorum Fragmenta. Tertiis curis recognovit O. R. (Leipzig)
Riesenweber, T. 2014. Die Wiedergewinnung des Originals mit den Mitteln der Textkritik, in: Hollmann, M., Schüller-Zwierlein, A. (eds.) Diachrone Zugänglichkeit als Prozess. Kulturelle Überlieferung in systematischer Sicht (Berlin), 405-454
Roth, K.L., Gerlach, F.D. 1842. Nonii Marcelli peripatetici Tubuticensis de Compendiosa doctrina per litteras ad filium et Fabii Planciadis Fulgentii Expositio sermonum antiquorum. Ad fidem veterum codicum ediderunt et apparatum criticum indicesque adiecerunt F.D. G. & C.L. R. (Basel)
Schanz, M., Hosius, C. 1927. Geschichte der römischen Literatur bis zum Gesetzgebungswerk des Kaisers Justinian, von M. Sch. Erster Teil. Die römische Literatur in der Zeit der Republik. Vierte neubearbeitete Auflage von C. H. (München)
Schauer, M. 2012. Tragicorum Romanorum Fragmenta. Vol. I: Livius Andronicus, Naevius, Tragici minores, Fragmenta adespota. Edidit M. Sch. cum O. Siegl socio in opere conficiendo adiuvante E. Hollmann (Göttingen)
Skutsch, O. 1985. The Annals of Q. Ennius. Edited with introduction and commentary by O. Sk. (Oxford)
Spengel, L., Spengel, A. 1885. M. Terenti Varronis de lingua Latina libri. Emendavit, apparatu critico instruxit, praefatus est L. Sp. Leonardo patre mortuo edidit et recognovit filius A. Sp. (Berlin)
Stärk, E. 2002. Tragödie und Praetexta, in: Suerbaum (ed.), 150-170
Stärk, E. 2002. Die Atellana, in: Suerbaum (ed.), 264-272
Suerbaum, W. 2002 (ed.) Handbuch der lateinischen Literatur der Antike. Erster Band: Die archaische Literatur von den Anfängen bis Sullas Tod. Die vorliterarische Periode und die Zeit von 240 bis 78 v. Chr. (München)
Suerbaum, W. 2002. Die Archegeten, in: Suerbaum (ed.), 93-142
Suerbaum, W. 2002. Gelegenheitsdichtung und Kleinformen, in: Suerbaum (ed.), 319-339
Suerbaum, W. 2007. Die fiktiven Grabepigramme der republikanischen Dichter (mit Ausblicken auf solche der Augusteischen Zeit). Literarhistorische Überlegungen, in: Kruschwitz, P. (ed.) Die metrischen Inschriften der römischen Republik (Berlin/New York), 63-96
Tarquini, B.M. 2002. I codici grammaticali in scrittura beneventana (Montecassino)
Turnebus, A. 1566. Commentarii et emendationes in libros M. Varronis De lingua Latina (Paris)
Turnebus, A. 1581. Adversariorum tomi III (Basel)
Vahlen, J. 1903. Ennianae poesis reliquiae. Iteratis curis recensuit I. V. (Leipzig)
West, M.L. 1973. Textual Criticism and Editorial Technique Applicable to Greek and Latin Texts (Stuttgart)
All Time | Past 365 days | Past 30 Days | |
---|---|---|---|
Abstract Views | 374 | 65 | 13 |
Full Text Views | 215 | 1 | 0 |
PDF Views & Downloads | 37 | 1 | 0 |
The epigram on Casca and his amica senex (p. 120 FPL4 Bl.), whose author’s name is given by the manuscripts of Varro L. 7.28 as Papinius and by those of Priscian Inst. Gramm. 3.11 as Pomponius or Pompnius, is to be attributed to Pompilius, whom Varro also cites in two other places (L. 7.93; Men. frg. 356 A.). Pompilius is not to be considered a tragedian but a writer of early satura following in the footsteps of Ennius and Pacuvius and paving the way for Lucilius. The evidence for this thesis, which was already stated in the 19th century but has been disregarded in recent times, is collected and vindicated.
All Time | Past 365 days | Past 30 Days | |
---|---|---|---|
Abstract Views | 374 | 65 | 13 |
Full Text Views | 215 | 1 | 0 |
PDF Views & Downloads | 37 | 1 | 0 |